نشدنی ترین

تو نشدنی ترینی ...

از اونایی که میدونم تهش چیه

میدونم تهش هر چی هست جز خوشبختی ، جز رسیدن ، جز پایانِ خوش ...

ولی نبودنت ، نداشتنت ، نادیده گرفتنت

نیست کارِ منی که انس گرفتم بهت ، بسته شده این نفسا به نفست ...

تو نشدنی ترینی ...

از اونایی که ده سال بعدم یادمه تک تک ثانیه هایی که رنگ و بوی تو رو داشتن ، یادمه چه جور صدام میزدی و یادمه کارات ...

از اونایی که برابر نیست دوست داشتناشون

ولی کیه که بخاطر اینکه یارش کمتر از خودش دوستش داره قیدِ عشقو ، دستایِ یار و آرامشِ بودن کنارشو زده باشه ...

تو نشدنی ترینی

تو میخونیش نشدنی ترین

ولی من موقع نوشتنش اول بغض کردم

بعد صورتم خیس شده

بعد به این فکر کردم که نمیشه بدونت و بعدم مردم ...

تو نشدنی ترینِ منی از اونا که میشن داغِ رو دل و دلیلِ آه کشیدنِ آدم ...